Nowa wilczyca: Sulien!

Szłam swoją nową drogą życia, ale jako Piracka Wilczyca muszę być czuja, odważna, sprytna i pomysłowa, ale jak to zrobić gdy jest się bardzo głodnym i myśli się tylko o jedzeniu?

Byłam tak chuda niczym patyk... 

-Głodna jestem... Ah... Głodna! -krzyknęłam

Po tym usłyszałam tupot kopyt saren i w oczach miałam widok sarniny. Zaczęłam się skradać, cicho niczym najlepszy myśliwy.

Już byłam na tyle blisko by zaatakować i obliznęłam kły na to, że zaraz zaspokoję swój głód i nie zauważyłam że ta sarna jest już na celu innej wilczycy...

Gdy się zorientowałam byłam tak wściekła, że gdy zauważyłam, że tamta wilczyca już skacze na sarnę też skoczyłam i w powietrzu ją odepchnęłam i wylądowałyśmy na ziemi.

Po tym szarpałyśmy się i raz ja wygrywałam to zaraz ona miała przewagę i w pewnym momencie przeturlałyśmy się w stronę wodospadu (ale tak, ze od góry skąd woda spływa). 

(Muzyka się kończy - Wpadamy do wody)

I tedy obie spadłyśmy do wody i spowodowałyśmy ogromną falę, która nas przykryła, ale nasza alka trwała nawet w wodzie. Obie potrafiłyśmy na długo wstrzymać oddech.

Ale musiałyśmy obie wypłynąć na powietrze po tlen. I w tym momencie gdy wyskoczyłyśmy z wody i otrzepałyśmy się z niej, wstrząsnęło nas...

-Piratka?! -krzyknęłam przyglądając się jej

-Taa, a kto pyta? -powiedziała ponurym głosem

-Nie pamiętasz mnie? Jestem twoją SIOSTRĄ! To ja Sulien! -krzyknęłam jej prosto do ucha

-No racja to cała ty. -powiedziała wilczyca ze śmiechem w głosie

Piratka chciała już iść, ale ją powstrzymałam.

-Gdzie idziesz? -zapytałam

-Do Watahy. -powiedziała i już szła

Dogoniłam ją.

-Mogę iść z tobą? PROSZĘ! Umieram z głodu i szukam domu od dana... -powiedziałam stając przed nią i mówiąc błagającym głosem

-Dobrze... Chodź, ale się pośpiesz. -powiedziała przewracając oczami na znak, że mogę iść

-Dzięki, Dzięki, Dzięki! -powiedziałam i ruszyłyśmy  stronę watahy.

Sophi przyjęła mnie do watahy i zajęłam miejsce Obrończyni i Łowczyni. :)

KONIEC na dziś.