[To było przed dołączeniem do watahy i odnalezieniem rodziny]
Pewnego dnia (nie wiem czemu) znalazłam się w hodowli wilków zabójców. Oprócz mnie było ponad 20 wilków.Niestety życie w tym miejscu kompletnie mnie zmieniło stałam się agresywna i nerwowa oraz brutalna. Każdy został wysłany do bogatych rodzin, jako pies. Gdy się do mnie przyzwyczaili miałam ich zabić. Gdy miałam niecałe 1 rok i już miałam trafić do adopcji odnalazł mnie mój stryj. Nie był w hodowli.
- Kochanie... Czy to ty?- Powiedział i się rozpłakał.
- Tak.- Odpowiedziałam sucho.- Czego chcesz?
- Ostrzec Cię. Gdy będziesz musiała zabić... Zmienisz się.- Powiedział. Odeszłam bez słowa i mrukłam pod nosem:,,Frajer''. Gdy dojechałam do mojego nowego domu zobaczyłam dziewczynkę. Właściciel hodowli zrobił mi złotą obrożę z imieniem ,,Muza'' w której był Czip. Dni wlokły się długo. Przyzwyczaiłam się do dziewczynki imieniem Patrycja. Nie chciałam jej zabijać, lecz czułam że muszę to zrobić. W końcu poczułam wibracje(sygnał). Zabiłam ojca Patrycji. Hodowca wszedł przez drzwi które mu otworzyłam. Poszłam do jej matki. Zabiłam ją.
- Brawo Muza!- Powiedział hodowca.
- Co ty robisz? Ufałam Ci... powiedz że nadal jesteś moją przyjaciółką...- Powiedziała Patrycja. Nauczyła mnie mówić, czytać i pisać.
- Nie... Nie mogę tego zrobić!- Powiedziałam i pobiegłam schować się z Patrycją.
- Muza... Jak Cię tylko dopadnę będę Cię żywić tylko wodą!- Zagrzmiał. Usłyszałam moją ciotkę. Zabiła Patrycję.
- Nie!- Krzyknęłam.
- Ty wredna wilczyco, niech ja cię tylko dopadnę! Zabiję Cię!- Powiedziała moja ciotka. Złapała mnie za łapę.
- Brawo Celinna!- Powiedział hodowca do mojej ciotki. Na szczęście uciekłam. Tak zaczęła się moja tułaczka.
Ciąg dalszy nastąpi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz