Skoro się pogodziłyśmy to może jej powiem, co do niego czuję, chyba że mu wygada to schowam się pod ziemię...
-Windy, daj mi spokój, proszę...
-No pliss... Powiedz mi, nikomu nie powiem. -przekonywała mnie
-Obiecujesz...?
-Obiecuję.
-On jest... Cudny, miły, przyjacielski, odważny, pomysłowy, lubi śpiewać, lubi przygody i jest... Przystojny... -powiedziałam z trudem, Windy.
-Widzisz, czy to takie trudne? -powiedziała przytulając mnie
-Jak dla mnie to tak, mam być twarda a nie się rozlepiać na widok chłopców...-powiedziałam -Wiesz z jakiego rodu pochodzę i czemu muszę być twarda... -powiedziałam lekko smutna
-Wiem co czujesz, choć może pójdziemy do reszty watahy? -zaproponowała z uśmiechem
-Idziemy, ale ani słowa nikomu o tym o czym gadałyśmy. -powiedziałam
-Dobrze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz